دسته: علوم تربیتی
حجم فایل: 34 کیلوبایت
تعداد صفحه: 21
چکیده:
تا اواخر جنگ جهانی اول، پیشرفت ناچیزی در حوزه آموزش بزرگسالان هند رخ داده و تنها به مدارس شبانه كلان شهرهای كشور محدود گردیده بود. در همین اثنا برخی از شاهزادگان روشن فكر هندی متعلق به ایالات Baroda، Travancore و Mysore به افزایش حمایت های مالی خود از مدارس شبانه مبادرت نمودند. آن ها همچنین به احداث كتابخانه های روستایی طی قرن 19 و حمایت از این مراكز پرداختند. از سوی دیگر رهبران ملی كه به هدایت و رهبری جنبش آزادی بخش می پرداختند، به موضوع آموزش همگانی به عنوان بخش مهمی از اصل استقلال كشور توجه نمودند. این در حالی است كه طی سال 1937 با به قدرت رسیدن مجلسین سنا و نمایندگان رسیدگی بر امور آموزش بزرگسالان به دولت مركزی تفویض گردید. در همین اثنا سری مبارزات با بی سوادی و سوادآموزی همگانی در سطح ایالات مختلف كشور به راه افتاد. اما با این حال مجلسین سنا و نمایندگان از قدرت افتاده و مبارزات با بی سوادی متوقف گردید. این در حالی بود كه طی سال 1939 برای بار دیگر كمیته ای با عنوان (CABE) جهت رفع معضل بی سوادی و تدارك امكانات لازم آموزش بزرگسالان در مقیاس وسیع و به عنوان مقدمه ای برای آموزش رایگان و اجباری تشكیل یافت. ریشه كنی بی سوادی از جمله اصلی ترین اهداف دولت هند از زمان استقلال كشور طی سال 1947 تاكنون بوده است. در طول نخستین طرح 5 ساله، پروژه آموزش اجتماعی كه مسأله سوادآموزی را نیز شامل گردید طی سال 1952 به عنوان بخشی از طرح توسعه ملی معرفی گردید.
مقاله آموزشی آشنایی با شهر سبزوار به همراه متن انگلیسی