انجام فعالیت های بدنی یك جزء لازم در وداوای اشخاصی می باشد كه دیابت دارند. این فعالیت ها به تمام كسانی كه قند دارند كمك می كند وزنشان را كنترل می كند. حساسیت انسولین را بهبود می بخشد و یك دید و بینش سالمتر روحی را برای آنها به ارمغان می آورد و عوامل خطر زای قلبی – عروقی را كاهش می دهد. با ارائه رهنمود های مناسب ,مردمی كه دیابت دارند می توانند با ایمنی فعالیت های بدنی را انجام دهند. طرح فعالیت بدنی با توجه به علاقه ,سن ,سلامتی عمومی و سطح تناسب و شایستگی فیزیكی متفاوت می باشد. وقتی شخصی بدون دیابت فعالیت می كند سطوح انسولین كاهش می یابد در حالی كه هورمونهای تعدیل كننده (به ویژه گلو كاگون) را افزایش می دهد. بنابر این استفاده از گلوكز زیاد شده توسط ماهیچه فعال دقیقاً منطبق بر تولید گلوكز زیاد شده توسط كبد می باشد. در اشخاصی كه دارای بیماری دیابت و البته به انسولین می باشند گلیسمیك حاصل از فعالیت بدنی با توجه به كنترل همه جانبه دیابت ,گلوكز پلاسما و سطوح انسولین در شروع تمرین ,شدت فعالیت تمرین ,مقدار غذای قبلی و شرایط قبلی متفاوت می باشد. یك متغیر مهم سطح انسولین پلاسما در طی تمرین و بعد از آن می باشد
مقاله آموزشی آشنایی با شهر سبزوار به همراه متن انگلیسی